De regenboogforel is een exoot die oorspronkelijk voorkomt in Noord-Amerika die lokaal voor de hengelsport is uitgezet in Nederland. 

Herkenning

Regenboogforel (Oncorhynchus mykiss) behoort tot de familie van de zalmen (Salmonidae). De soort heeft een torpedovormig lichaam met zwarte stippen en een grote bek. De flanken zijn zilverachtig met een paarse band. Ze kunnen 90cm lang worden. Regenboogforel is te onderscheiden van andere zalmachtigen zoals Atlantische forel en zalm doordat geen paarse band hebben. 

Ecologie

Voortplanting

Regenboogforel paait in in de periode februari-mei in snelstromend zuurstofrijk water boven grindbedden. Het vrouwtje maakt daarbij een nestkuil waarin de eitjes worden gelegd die vervolgens door het mannetje worden bevrucht. De larven houden zich na het uitkomen schuil tussen het grind. In Nederland is geen voortplanting vastgesteld.  .

Levenswijze en habitat

Regenboogforel is een gedeeltelijk stromingsminnende soort. In haar oorspronkelijke leefgebied zijn zowel populaties met dieren die naar zee trekken (anadroom) als populaties die uitsluitend in zoet water voorkomen. Ze voeden zich met tal van ongewervelden en kleine vissen.

Verspreiding

Regenboogforel komt oorspronkelijk voor in Noord Amerika maar is in Nederland herhaaldelijk uitgezet ten behoeve van de hengelsport in meren, beken en forellenvijvers. Ook zijn er ontsnappingen uit forellenkwekerijen. De eerste uitzetting vond plaats in 1898 bij Spaarnedam. Regenboogforel wordt incidenteel waargenomen in Nederland, op enkele locaties is de soort actief uitgezet voor de hengelsport en zijn er meer waarnemingen zoals in het Oostvoornse Meer, Veerse Meer en recreatieplas Geestmerambacht.

Bedreiging en bescherming

Monitoring en trends

Binnen het landelijk Verspreidingsonderzoek Zoetwatervissen, onderdeel van het Netwerk Ecologisch Monitoring (NEM), worden gegevens verzameld om te volgen hoe het gaat met de zoetwatervissen in Nederland. Voor een aantal soorten wordt gericht gezocht door vrijwilligers in door RAVON geselecteerde kilometerhokken. Daarnaast worden gegevens gebruikt die verzameld zijn middels andere monitoringsprogramma's (o.a. KaderRichtlijn Water), projecten en losse waarnemingen (Telmee.nl of Waarneming.nl). Op basis hiervan kunnen verspreidingstrends bepaald worden. Wil je hier zelf een bijdrage aan leveren, dan kun je voor meer informatie kijken op Verspreidingsonderzoek Zoetwatervissen.