De zilverkarper een exotische vissoort die slechts sporadisch in Nederland wordt aangetroffen. 

Herkenning

De zilverkarper (Hypophthalmichthys molitrix) behoort tot de familie van de karpers (Cypriniformes).  De soort is te herkennen aan de stand van de de ogen welke lager staan dan de mondopening, bij andere in Nederland voorkomende karperachtigen, behalve de gelijkende grootkopkarper, staan de ogen hoger op de kop. De kop bevat geen schubben en de flanken bleek gekleurd met een groengrijze rug en lichte buik. De soort kan een lengte van 120 centimeter bereiken en tot wel 50 kilo zwaar worden. Onderscheid met de gelijkende grootkopkarper kan gemaakt worden door naar de kiel te kijken. Deze is bij de zilverkarper schubloos tussen de anaalvin en de kop terwijl deze bij de grootkopkarper slechts schubloos is tussen de anaalvin en de buikvinnen. 

Ecologie

Voortplanting

In het oorspronkelijke leefgebied trekt zilverkarper in de paaitijd (april –juli) over grote afstanden stroomopwaarts in de rivieren om te paaien bij hoge waterstanden. Eieren worden afgezet in snelstromend  zuurstofrijk water van minimaal 15 graden, maar normaal warmer (18-26 graden). De eitjes drijven met de stroming mee om na twee dagen uit te komen bij een watertemperatuur van 25 graden. Voortplanting in Nederland treedt niet op doordat de watertemperaturen in de stromende wateren hiervoor te laag zijn.

Levenswijze en habitat

Zilverkarper leeft van nature in rivieren met grote peilfluctuaties, in de winter houden ze zich  in de diepere en langzaamstromendere delen van de rivier waarbij ze niet meer eten. Ze hebben een speciaal ontwikkelde kieuwzeef waarmee ze voornamelijk fytoplankton (algen) uit het water filteren. Dit doen ze door met hun bek open te zwemmen. De soort kan ver boven het water uitspringen en is in staat om obstakels van meer dan een meter te overbruggen. 

Verspreiding

Het oorspronkelijke verspreidingsgebied van zilverkopkarper ligt in Oost-Azië. Wereldwijd wordt de vissoort veel gekweekt. In veel riviersystemen in Europa, en Amerika en Azië is de soort uitgezet.  In Noord Amerika zijn inmiddels zich in het wild voortplantende populaties van de soort aanwezig. In de Donau is paai van de soort waargenomen, het is onduidelijk of de voortplanting hier succesvol is. In West Europa wordt verwacht dat de watertemperaturen te laag zijn voor succesvolle voortplanting. In 1966 is zilverkarper voor het eerst uitgezet in Nederland als experiment om overmatige algenbloei tegen te gaan, iets dat weinig succesvol bleek. De soort wordt sindsdien zeer incidenteel waargenomen in de grote rivieren, het IJsselmeer, stadswateren en recreatieplassen.

Bedreiging en bescherming