Search

Over RAVON Agenda English Steun ons Webshop

donderdag 9 januari 2025
Salamanders
Salamanders

Wist je dat er in ons land vijf inheemse salamandersoorten leven?

Salamandersoorten in Nederland

Salamanders zijn amfibieën. Nederland kent vijf inheemse salamandersoorten: de kleine watersalamander, de vinpootsalamander, de kamsalamander, de vuursalamander en de Alpenwatersalamander. De Italiaanse kamsalamander is een exoot. 

De kleine watersalamander komt veel voor. Met hun donkere, gevlekte rug en feloranje buik zijn ze prachtige verschijningen in de modderige wateren van Nederland. Deze salamanders brengen een groot deel van hun leven door in het water, waar ze zich voeden met insectenlarven en andere kleine waterorganismen. In de lente en zomer verlaten ze het water om op zoek te gaan naar een geschikte plek om eitjes af te zetten.

Een andere inheemse soort is de vuursalamander. Hoewel iets zeldzamer, is deze salamander een opvallende verschijning met zijn zwart met gele vlekken. De vuursalamander is vaak te vinden in vochtige bossen en heeft een opmerkelijke levensstrategie waarbij hij zijn eitjes op het land legt, in plaats van in het water.

Inheemse salamandersoorten

Alpenwatersalamander Alpenwatersalamander

Alpenwatersalamander

De Alpenwatersalamander is herkenbaar aan zijn fel oranje ongevlekte buik. De mannetjes hebben in voorjaar een kleine rugkam. Zeldzaamheid: vrij zeldzaam

Kamsalamander Kamsalamander

Kamsalamander

Kamsalamanders danken hun naam aan de getande rugkam, die de mannetjes ontwikkelen in het voorjaar. Ze worden tot max. 20 cm. groot. Zeldzaamheid: vrij zeldzaam

Kleine watersalamander Kleine watersalamander

Kleine watersalamander

De kleine watersalamander komt algemeen voor in Nederland. Mannetjes ontwikkelen in de voortplantingstijd een kam op de rug. Zeldzaamheid: zeer algemeen

Vinpootsalamander Vinpootsalamander

Vinpootsalamander

Mannetjes van de vinpootsalamander hebben zwarte zwemvliezen aan hun achterpoten. Vrouwtjes zijn moeilijk te onderscheiden van de kleine watersalamander. Zeldzaamheid: vrij zeldzaam
Vuursalamander Vuursalamander

Vuursalamander

De vuursalamander is één van de grootste salamanders van Europa. Door ziektes wordt de soort (in Nederland) ernstig bedreigd. Zeldzaamheid: zeer zeldzaam

Exotische salamandersoorten

Marmersalamander (Exoot)

Triturus marmoratus

Marmersalamander Triturus marmoratus Jelger Herder

De marmersalamander is een middelgrote salamander. De rug is groen met veel zwarte vlekken.


Herkenning

De marmersalamander (Triturus marmoratus) is een middelgrote salamander van 12 - 16 cm lang. De rug is groen met veel zwarte vlekken in een soort marmerpatroon. Op de rug en bovenkant staart is vaak een oranje lijn aanwezig. De buik is grijsachtig tot zwart en is bedekt met witte puntjes. In de voortplantingstijd hebben mannetjes een hoge ongetande kam met verticale strepen. Larven zijn donker van kleur en hebben een groenachtige glans. De staart van larven heeft een gepunt uiteinde en zwarte vlekken.

Marmersalamander Triturus marmoratus Jelger Herder


Ecologie

Voortplanting

Voor de voortplanting maakt de marmersalamander gebruik van een breed scala aan wateren zoals poelen, putten, sloten, moerassen, overstroomde velden en traag stromende rivieren. Vrouwtjes leggen tot 400 eitjes individueel tussen bladeren van planten. De larven kunnen tot laat in de zomer worden aangetroffen in het water.

Levenswijze

De marmersalamander is van februari tot juni in het water te vinden maar kan ook het hele jaar in het water verblijven. Soms vindt zelfs overwintering plaats in het water. De landhabitat is divers, zoals bos, heide en kleinschalig agrarisch gebied. De marmersalamander is ‘s nacht actief, vooral na een periode van regen. Overdag schuilt de soort onder hout of stenen. Voedsel bestaat uit onder andere wormen, slakken, geleedpotigen en padden- en kikkerlarven.

Sprinkikker Rana dalmatina Christian Fischer

Verspreiding

Het oorspronkelijke leefgebied van de marmersalamander ligt in Centraal- en West- Frankrijk, het noordelijke deel van Portugal en het noorden van Spanje. Vanaf 2013 is de soort bekend uit Zuidwest-Drenthe en deze plant zich daar ook voort. De marmersalamander wordt soms ook op andere plekken in Nederland gevonden. Het gaat dan telkens om een enkel uitgezet of ontsnapt exemplaar.


Bedreiging en bescherming

De marmersalamander is een exoot in Nederland. Deze soort kan een bedreiging vormen voor inheemse amfibieën door directe concurrentie, ziekteoverdracht en door hybridisatie met de inheemse kamsalamander. Hybriden zijn niet vruchtbaar, maar door deze kruisingen kan het reproductief succes van de inheemse kamsalamander wel afnemen. In 2015 is een hybride exemplaar aangetroffen nabij de uitzetlocatie in Zuidwest-Drenthe.

 

Monitoring en trends

Vooralsnog zijn geen trends bekend. Het blijft belangrijk om waarnemingen van deze soort door te geven via Waarneming.nl of Telmee.nl.

Marmersalamander Triturus marmoratus Jelger Herder
Vorig artikel Italiaanse kamsalamander (Exoot)
Volgend artikel Bandsalamander (Exoot)
Printen
357

Welke eigenschappen heeft een salamander?

Salamanders hebben een langgerekt lichaam, een relatief brede bek, vier ongeveer even lange poten, tenen en een lange staart. De salamander heeft net als alle amfibieën een zachte, vochtige, dunne huid. Door die dunne huid kunnen ze in het water zuurstof opnemen. De huid zorgt ook voor bescherming, omdat ze door de huid stoffen kunnen afscheiden die bacteriën en schimmels doden. Die licht giftige stoffen zorgen er ook voor dat veel andere dieren salamanders, kikkers en padden niet erg smakelijk vinden. Maar op het land is die dunne huid gevaarlijk. De kans op uitdroging vormt een groot risico. Amfibieën zoeken op het land daarom vochtige plekken op en trekken naar hun voortplantingswater als het regent. Alle amfibieën, ook de salamander, maken voor hun voortplanting altijd gebruik van het water.

Meer weten over salamanders? Bekijk dan de zoekkaart amfibieën. 

Veelgestelde vragen over salamanders

Is een salamander een reptiel of een amfibie?

Een salamander is een amfibie, geen reptiel. 

De salamander heeft net als alle amfibieën een zachte, vochtige, dunne huid. Door die dunne huid kunnen ze in het water zuurstof opnemen. De huid zorgt ook voor bescherming, omdat ze door de huid stoffen kunnen afscheiden die bacteriën en schimmels doden. Die licht giftige stoffen zorgen er ook voor dat veel andere dieren salamanders, kikkers en padden niet erg smakelijk vinden. 

Reptielen hebben een harde, dikke huid met een pantser van plaatjes en schilden. Die beschermen de hagedis of slang tegen beschadigingen als ze door het dichte struikgewas, langs dorens en stekels lopen of over scherpe stenen kruipen.

Wat is het verschil tussen een salamander en een hagedis?

Veel mensen weten het verschil niet tussen een hagedis en een salamander. En dat is begrijpelijk, want ook al zijn hagedissen en salamanders totaal verschillende dieren, een hagedis (reptiel) en een salamander (amfibie) lijken uiterlijk veel op elkaar. Allebei hebben ze een langgerekt lichaam, een relatief brede bek, vier ongeveer even lange poten, tenen en een lange staart.

Overwinterende kleine watersalamanders

Overwinterende kleine watersalamanders (Bron: Jelger Herder, Digital Nature)

Amfibieën en reptielen worden altijd in een adem genoemd, maar toch hebben ze als diergroepen niets met elkaar te maken. Een vlinder en een vogel hebben allebei vleugels en kunnen allebei vliegen. Toch zijn dat ook compleet andere dieren. Als we de hagedis en de salamander van dichtbij bekijken, zijn de verschillen goed te zien.

Juveniele levendbarende hagedis

Juveniele levendbarende hagedis (Bron: Jelger Herder, Digital Nature)

Detail huid hagedis

Detail huid hagedis (Bron: Jelger Herder, Digital Nature)

De salamander heeft net als alle amfibieën een zachte, vochtige, dunne huid. Door die dunne huid kunnen ze in het water zuurstof opnemen. De huid zorgt ook voor bescherming, omdat ze door de huid stoffen kunnen afscheiden die bacteriën en schimmels doden. Die licht giftige stoffen zorgen er ook voor dat veel andere dieren salamanders, kikkers en padden niet erg smakelijk vinden. Maar op het land is die dunne huid gevaarlijk. De kans op uitdroging vormt een groot risico. Amfibieën zoeken op het land daarom vochtige plekken op en trekken naar hun voortplantingswater als het regent. Alle amfibieën, ook de salamander, maken voor hun voortplanting altijd gebruik van het water.

Detail salamander

Detail salamander (Bron: Jelger Herder, Digital Nature)

De hagedis heeft net als andere reptielen een harde, dikke huid met een pantser van plaatjes en schilden. Die beschermen de hagedis of slang tegen beschadigingen als ze door het dichte struikgewas, langs dorens en stekels lopen of over scherpe stenen kruipen. De huid beschermt ze ook tegen zonnebrand en uitdroging. Ze kunnen dus gemakkelijk hun lichaamstemperatuur op peil brengen door te zonnen zonder het risico van teveel vochtverlies. De huid biedt ook bescherming tegen bijtende of stekende kleine dieren. Teken kunnen alleen door de huid heen bijten op de zachte plekken onder de oksels van de poten. Reptielen, ook hagedissen, leggen hun eitjes, of krijgen hun jongen, op het land.

Duidelijke verschillen dus, maar je moet wel even door de knieën om de huid goed te kunnen bekijken. Rent het diertje dan heel snel weg, dan is het een hagedis. Als het stap voor stap weg waggelt, dan is het een salamander. Gemakkelijk toch?!

Tekst: Arnold van Rijsewijk, RAVONFoto's: Jelger Herder, RAVONDigital Nature

Waar leven de salamanders in Nederland?

In Nederland zijn verschillende soorten salamanders te vinden, hoewel ze niet overal even algemeen voorkomen. Salamanders hebben over het algemeen een voorkeur voor vochtige omgevingen en vaak te vinden zijn in waterrijke gebieden. Ze kunnen zich verstoppen onder stenen, houtblokken en ander dood plantmateriaal. Daarnaast zijn veel salamanders vooral 's nachts actief. Het observeren van salamanders in het wild kan een uitdaging zijn, omdat ze vaak goed gecamoufleerd zijn en zich terugtrekken in verborgen plekken.

De Alpenwatersalamander komt vooral in Noord-Brabant en Limburg voor. Buiten beide genoemde provincies is de soort bekend van Zeeuws-Vlaanderen, het Rijk van Nijmegen en Drenthe. Door uitzettingen komt de soort nu ook relatief algemeen voor op de Veluwe, Utrechtse Heuvelrug en Het Gooi. Ook duikt de soort vaak op in stedelijk gebied. De soort komt vaak voor in de buurt van bos en/of houtwallen. Hij heeft een voorkeur voor zandige leemgronden, waar hij voorkomt in beboste gebieden (loofbos) of kleinschalige landschappen met heggen en struwelen.

De kamsalamander komt van oorsprong voor in alle provincies, met uitzondering van Flevoland. De kamsalamander bezet vooral de zandgronden en het rivierengebied, met name het Oost- en Zuid-Nederlands, fluviatiel en Kempens district. Belangrijke kerngebieden in Nederland behoren veelal tot de meeste waardevolle cultuurlandschappen. Zijn voorkeur gaat uit naar kleinschalige landschappen met bospercelen, heggen en struwelen. Op de Veluwe komt ook de gelijkende Italiaanse kamsalamander voor.

De kleine watersalamander komt in vrijwel geheel Nederland voor, behalve in delen met brak water. In zeer lage delen van het land, bijvoorbeeld de Wieringermeer en de Lauwersmeer, lijkt de soort grotendeels afwezig of schaars. Mogelijk hangt dit samen met invloeden van brak water of het zeer intensieve landgebruik (grootschalige akkerbouw met weinig of geen geschikte landhabitats). Op de meeste Waddeneilanden is de soort geïntroduceerd, meestal al in de eerste helft van de twintigste eeuw. Op Texel betreft het een natuurlijke populatie.

Natuurlijke populaties van de vinpootsalamander komen alleen voor in de provincies Noord-Brabant en Limburg, waarbij 40% van de bezette Nederlandse kilometerhokken in Limburg ligt en 60% in Noord-Brabant. Zwaartepunten in de verspreiding liggen met name in West-Brabant en in en rondom de Meinweg, behorend tot het omvangrijke Kempens district. De soort komt ook voor in het Zuid-Limburgs district.

De verspreiding van de vuursalamander beperkt zich tot Zuid-Limburg (zie kaart). Verder zijn er meldingen van de soort uit het zuidoosten van Gelderland en het uiterste noordoosten van Overijssel. De vuursalamanderpopulatie is sterk afgenomen. Ten opzichte van 1997 is de afname van de populatie-omvang maar liefst 99,9%. De afname wordt veroorzaakt door de salamandervreter Bsal. In Nederland worden jaarlijks nog maar enkele dieren gevonden tijdens de monitoring.

De Italiaanse kamsalamander (exoot) kan concurreren en hybridiseren met de (inter)nationaal strikt beschermde inheemse kamsalamander. De nakomelingen zijn bovendien vruchtbaar, waardoor de vermenging door blijft gaan. Dit doet zich ook op de Veluwe voor en op een aantal plekken zijn nog slechts genetische sporen van de eertijds aanwezige inheemse kamsalamanders terug te vinden. Dit vormt een serieuze bedreiging voor de inheemse kamsalamander. Om een vinger aan de pols te kunnen blijven houden, zijn uw waarnemingen heel belangrijk. Daarnaast is RAVON betrokken bij diverse gerichte onderzoeken naar verspreiding en mate van hybridisatie in opdracht van het ministerie. De Italiaanse kamsalamander is een exoot in Nederland en daarom niet beschermd.

Over RAVON

RAVON is een onafhankelijke kennisorganisatie die samen met vrijwilligers de inheemse reptielen, amfibieën en vissen beschermt. RAVON, FLORON en Paddenstoelenonderzoek Nederland zijn organisaties van Stichting Natuur Onderzoek Nederland.

Privacy statement

Geregistreerd bij

Logo ANBI

Telprojecten

Reptielen tellen
Amfibieën tellen
Vissen tellen

Partners

Doe mee

Word vrijwilliger
Word donateur
Doe een gift
Werkgroepen

Webshop

Contact

Telefoon: 024-7410600
Email: kantoor@ravon.nl
Contactpagina


Adres Natuurplaza
(gebouw Mercator III)
Toernooiveld 1 6525 ED
Nijmegen
Route

Vacatures

Back To Top